دوات آنلاین : زمانی که رییس فدراسیون شطرنج تلفنش را پاسخ می‌دهد، ۸۰ هزار دلار جور شده و قرار است تا دو ساعت بعدش به حساب فیده (فدراسیون جهانی شطرنج) واریز شود اما هنوز ۱۵۰ هزار دلار باقی مانده و باید دید جور کردن این پول چقدر زمان می‌برد. اگرچه وزارت ورزش قول داده است و بانک شهر هم این امید را به وجود آورده که ۲۰۰ میلیون تومان باقی مانده از رقمی که متعهد شده را پرداخت می‌کند. اگر همه این کارها انجام شود، فدراسیون شطرنج بعد از سه ماه و کلی تهدید برای تعلیق شدن، بالاخره می‌تواند به تعهداتش در قبال فدراسیون جهانی عمل کند اگرچه بعد از اتفاق خوبی که در جریان برگزاری این رقابت‌ها برای کشور در بعد سیاسی و فرهنگی افتاد، نباید تاثیر بدقولی‌های اخیر را نادیده گرفت.
امروز، فردا یا کمی دیرتر، ورزش کشور چاره‌ای ندارد جز اینکه تمام بدهی فدراسیون شطرنج را به فیده پرداخت کند اما مساله‌ای که الان بیشتر از این رقم به چشم می‌آید، متهم شدن فدراسیونی است که در تامین هزینه‌های یک میزبانی مانده و به واسطه همین موضوع معاون وزیر ورزش، رییسش را بی مسوولیت و بی تجربه خوانده است.
داورزنی یکشنبه در گفت و گویی نسبتا تند، از عملکرد فدراسیون شطرنج انتقاد کرد و این در حالی است که مهرداد پهلوان زاده، رییس فدراسیون می‌گوید: «من برای گرفتن میزبانی، به صورت مستقل عمل نکردم و نظر مسوولان وقت وزارت ورزش را گرفتم. بعد از تغییراتی که در وزارت ورزش نیز اتفاق افتاد، آقای داورزنی به‌عنوان رییس ستاد برگزاری این مسابقه معرفی شدند و خانم محمدیان هم قائم مقام ایشان بودند. حالا برایم جای تعجب دارد که بعد از دو ماه و نیم، ایشان اینطور نقد می‌کنند. البته من منکر کمک‌های وزارت ورزش نیستم اما اینکه گفته شود ما ۲۵۰ درصد بودجه مان را گرفته ایم، قدری برایم عجیب است.»
رییس فدراسیون شطرنج در بخشی دیگر از صحبت‌هایش می‌گوید: «میزبانی فواید زیادی برای ورزش هر کشوری دارد و یک کار جمعی به حساب می‌آید. برای مثال اگر کشوری میزبان المپیک می‌شود، آیا فقط از محل اعتبارات وزارت ورزش آن کشور برای این میزبانی هزینه می‌شود. بودجه فدراسیون برای امور جاری است و گرفتن میزبانی، نکته دیگری است.»
پهلوان زاده که دلش نمی‌خواهد فدراسیونش به چالش کشیده شود، می‌گوید: «برایم در شرایط فعلی آبروی ایران مهم است و اینکه خودم با مشکل مواجه شوم، اهمیتی ندارد. امیدوارم زودتر این مشکل رفع شود.»
با این توضیح پهلوان زاده، بد نیست قدری به عقب برگردیم، شاید بتوان ریشه ناراحتی معاون وزیر را پیدا کرد. در قدم اول باید به زمانی رفت که پیشنهاد این میزبانی داده شده است. چیزی که در تمام دنیا و هنگام گرفتن میزبانی مهم است، اینکه هر کشوری که میزبانی رویدادی را طلب می‌کند، در زمان ارائه پیشنهاد باید منابع تامین اعتبار مورد نیازش را پیش بینی کند که در این زمینه می‌توان این سوال را پیش روی مسوولان فدراسیون گذاشت که آیا به این مساله توجه کرده اند؟ گویا در آن مقطع رقمی حدود ۳ میلیارد تومان برآورد شده که قرار بوده بخشی‌اش را حامی مالی و بخشی دیگر را وزارت ورزش تامین کند.
در این زمینه بر اساس آنچه فدراسیون نشین‌ها می‌گویند، ۹۰۰ میلیون تومان را یک اپراتور تلفن همراه پرداخت کرده و ۲۵۰ میلیون تومان هم قرار بوده بانک شهر بدهد. از این منبع دوم تا امروز ۵۰ میلیون تومان پرداخت شده و ۲۰۰ میلیون تومان باقی مانده است که در این شرایط یک میلیارد و ۱۵۰ میلیون تومان باید از طریق حامیان مالی پرداخت می‌شده است البته به گفته مسوولان فدراسیون برای جذب حامی بیشتر تلاش شده اما تلاش‌هایشان نتیجه نداده است. با این حساب از این رقم ۳ میلیارد تومانی، چیزی حدود دو میلیارد تومان بر دوش وزارت ورزش می‌افتد و این رقم امروز به چیزی حدود ۲ میلیارد و ۷۰۰ میلیون تومان اضافه شده است چون برآورد هزینه‌ای که صورت گرفته با رقمی که در نهایت هزینه شده، حدود ۷۰۰ میلیون تومان تفاوت دارد. پهلوان زاده دلیل این تفاوت را برخی برنامه‌هایی می‌داند که خارج از پیش بینی اتفاق افتاده است؛ که البته در این بخش می‌توان این نقد را به فدراسیون وارد کرد که چرا هزینه‌ها حداقل در این حوزه کنترل نشده است. پهلوان‌زاده، در واکنش به این سوال می‌گوید: «در پروژه‌های عمرانی هم گاهی آنچه پیش بینی می‌شود با آنچه در نهایت هزینه می‌شود، متفاوت است. البته من منکر مشکلات نمی‌شوم اما اینکه گفته شده، ما تجربه نداریم را خیلی درک نمی‌کنم. مگر غیر از این است و تا به حال نه تنها در شطرنج، بلکه در تمام رشته‌ها، میزبانی رویدادی به این مهمی را داشته‌ایم؟ قطعا ما بی تجربه بودیم اما سعی کردیم میزبان شایسته‌ای باشیم.»
به هر حال مشکلاتی که از میزبانی رقابت‌های جهانی شطرنج زنان بر جای مانده، حتما در روزهای آینده بیشتر از قبل فدراسیون را تحت فشار می‌گذارد اما چیزی که در روزهای سخت نباید فراموش کرد، فواید این میزبانی است. در اینکه میزبانی‌ها باید با برنامه و برآورد درست هزینه اتفاق بیفتد، تردیدی وجود ندارد. در اینکه بی تجربگی بهانه‌ای برای اشتباه نیست، شکی وجود ندارد اما صحبت سر این است که ترس از مشکلات نباید باعث از دست دادن فرصت میزبانی شود.
باید تلاش کرد که بعد از هر میزبانی بهترین تصویر از ایران بر جای بماند، چیزی که در حین رقابت‌های شطرنج قهرمانی جهان اتفاق افتاد اما بعدش به خاطر مشکلات مالی کمی تحت تاثیر قرار گرفت. به قول رسول خادم، میزبانی رویدادهای بزرگ می‌تواند به‌عنوان یک ابزار دیپلماتیک قدرتمند و گسترده، در اشاعه قابلیت‌های فنی و مدیریتی کشور ما در دنیا، مورد استفاده قرار گیرد اما تا به امروز این فرصت‌ها از دست رفته است. همین دو، سه ماه پیش بود که همه مسوولان ورزش از اثرات مثبت این میزبانی می‌گفتند؛ میزبانی که برای نخستین بار در کشور اتفاق افتاد اما امروز گویا شرایط فرق کرده است.
شاید یکی از درس‌های این میزبانی این باشد که پیش از ارائه هر درخواستی، الگویی که در کمیته بین‌المللی المپیک و برخی فدراسیون‌های جهانی از جمله والیبال وجود دارد را معیار قرار دهیم؛ الگویی که می‌گوید پیش از اعطای هر میزبانی باید همه چیز از جمله محل تامین منابع مالی روشن باشد.
منبع: ایران‌ورزشی
